Σελίδες

ΜΠΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΜΠΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ;;

ΜΠΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ


....

ΩΧ ΠΟΣΟΙ;;

Η λίστα ιστολογίων μου

....

ΜΠΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Έδιναν λεφτά από το πουθενά οι τράπεζες

Αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως είναι η αναπόφευκτη κατάληξη του τρόπου, με τον οποίο λειτουργεί το οικονομικό σύστημα που επιβάλλεται στον πλανήτη από αυτούς που κατέχουν τη δύναμη.
Αλήθεια, τι είναι αυτό που ονομάζεται «οικονομική κρίση» και ταλανίζει ολόκληρο τον πλανήτη;

Και ένα ερώτημα: Καλά, όλοι αυτοί οι περιβόητοι «οικονομολόγοι» που βγαίνουν σήμερα ως  ειδικοί και μιλάνε ως ειδήμονες που ήταν προηγουμένως να παρέμβουν για να αποτρέψουν αυτή τη λαίλαπα που διαλύει οικονομίες όπως αυτές των ΗΠΑ και της τρίτης εξαγωγικής δύναμης της Ευρώπης, δηλαδή την Ιταλία του σχεδόν ενός τρισεκατομμυρίου εξαγωγών και απλά βγαίνουν οι πλείστοι σήμερα και το μόνο που λένε είναι ότι θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί; Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι απλά γελοίο κάποιος να ισχυρίζεται ότι αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία κλπ είναι αποτέλεσμα δήθεν της ανικανότητας της όποιας τοπικής κυβέρνησης.

Αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως είναι η αναπόφευκτη κατάληξη του τρόπου, με τον οποίο λειτουργεί το οικονομικό σύστημα που επιβάλλεται στον πλανήτη από αυτούς που κατέχουν τη δύναμη, δηλαδή τις τράπεζες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές οι οποίοι κατέχουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ως εκ τούτου αυτοί επιβάλλουν σε μεγάλο βαθμό το τι θα μάθει και θα σκεφτεί ο κόσμος και ως εκ τούτου είναι αυτοί που ελέγχουν και σε μεγάλο βαθμό τις κυβερνήσεις.

Ας δούμε όμως επιγραμματικά τι είναι αυτό που ονομάζεται «οικονομική κρίση».

Για την έκδοση χρήματος σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι το 1971 ίσχυε το Σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Μπρέττον Γουντς, που ήταν ένα σύστημα, το οποίο προσδιόριζε σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων των χωρών που συμμετείχαν σε αυτό. Ονομάσθηκε έτσι από την ομώνυμη Νομισματική και Χρηματοοικονομική Διάσκεψη στο Μπρέττον Γουντς (αγγλ:Bretton Woods) στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ, η οποία έγινε το από την πρώτη έως τις 22 Ιουλίου του 1944 και στην οποία συμμετείχαν οι 44 συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν βγει νικήτριες από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Μπρέττον Γουντς ίσχυσε έως και το 1971 όταν με απόφαση του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν την μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό και μαζί με αυτήν το σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών του Bretton Woods.

Από τότε η λεγόμενη ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ που στην πραγματικότητα είναι μια ιδιωτική τράπεζα, η λεγόμενη Federal Reserve καθώς και όλες οι κεντρικές τράπεζες όλων των χωρών απέκτησαν το δικαίωμα να εκτυπώνουν όσο χρήμα ήθελαν, όποτε ήθελαν.
Αυτό το δικαίωμα εκτός από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών το απέκτησαν και οι ιδιωτικές  τράπεζες με τον όρο να έχουν απλά ένα ποσοστό του κεφαλαίου για να μπορούν να «δανείζουν» πέραν αυτού.

Στο νόμο περί τραπεζικών εργασιών της Κύπρου π.χ. μέχρι πολύ πρόσφατα οριζόταν ότι μια τράπεζα μπορεί να δανείσει μέχρι και το 800% της κεφαλαιακής της βάσης, δηλαδή αν η κεφαλαιακή της βάση είναι ένα δισεκατομμύριο, τότε μπορεί να «δανείσει» μέχρι και 8 δις.   Δηλαδή, αν έχει ένα δις μπορεί να «δανείσει» 8 δις!

Και το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι το εξής: Αφού η τράπεζα έχει μόνο ένα δις, τότε πως μπορεί να δανείσει οκτώ, αφού δεν τα έχει; Η απάντηση είναι απλή: Τα δημιουργεί κυριολεκτικά από το πουθενά.

Όταν λέμε από το πουθενά αυτό είναι απολύτως κυριολεκτικό, δηλαδή οι τράπεζες δεν «δανείζουν» υπό την έννοια ότι τα παίρνουν από το θησαυροφυλάκιο τους που έχουν τα χαρτονομίσματα και τα δίνουν σε μας, αλλά με τη σύναψη του δανείου δημιουργούν κυριολεκτικά νέο χρήμα!
Παράδειγμα: αν πάτε στην τράπεζα της γειτονιάς σας και ζητήσετε ένα δάνειο 100 χιλιάδες ευρώ για να αγοράσετε ένα μονάρι διαμέρισμα, η τράπεζα δεν παίρνει 100 χιλιάδες ευρώ από κάπου που τα έχει φυλαγμένα και σας τα δίνει, αλλά τα δημιουργεί από το πουθενά.

Αυτό που κάνει είναι να πιστώνει, δηλαδή να εγγράφει στο νέο λογαριασμό με το όνομα σας 100 χιλιάδες ολόφρεσκα digital ευρώ και να σας δίνει ένα κομμάτι χαρτί με διάφορα σχεδιάκια και σφραγίδες, το οποίο ονομάζουμε επιταγή.

Η τράπεζα της γειτονιάς σας, έχει μόλις δημιουργήσει από το πουθενά 100 χιλιάδες ευρώ, τα οποία δείχνει στα οικονομικά της αρχεία και έχει την «πίστη» ότι εσείς μετά από 30 ή 40 χρόνια θα της τα καταβάλλετε μαζί με τον τόκο που σας χρεώνει για λεφτά που απλά δημιούργησε από το πουθενά.

Και φαντάζομαι τις αντιδράσεις κάποιου που διαβάζει όλα αυτά τα πέρα για πέρα αληθινά.

Υπερβολικό; Αποκλείεται να είναι έτσι; Ας δούμε επιγραμματικά και πάλι, τι είναι αυτό που πυροδότησε αυτή την άνευ προηγουμένου, απολύτως αναπόφευκτη όμως συστημική κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Οι τράπεζες δημιουργώντας χρήμα από το πουθενά δεν είχαν κανένα πρόβλημα να «δανείζουν» όλο τον κόσμο με χιλιάδες χιλιάδων ευρώ δολάρια κλπ.

Η ευκολία, με την οποία ο οιοσδήποτε μπορούσε να εξασφαλίσει χρήμα μέσω «δανείου» είχε πολλές παρενέργειες με μεγαλύτερη όλων τις τιμές των ακινήτων.

Οι ντιβέλοπερς και όλοι αυτοί που ασχολούνταν με το real estate ανέβαζαν τις τιμές τους χωρίς κανένα απολύτως άλλο λόγο, παρά μόνο για τη δική τους κερδοσκοπία, αφού γνώριζαν ότι οι τράπεζες εύκολα και χωρίς ουσιαστικά κανένα δισταγμό «δάνειζαν» ακόμα και ανθρώπους παντελώς αφερέγγυους, οι οποίοι είχαν πενιχρά εισοδήματα ή είχαν εισοδήματα που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαν να ξοφλήσουν ποσά του ύψους των 100 ή 200 χιλιάδων δολαρίων κλπ.

Οι τράπεζες «δάνειζαν» ανθρώπους με μισθό 2000 ευρώ/δολάρια με ποσά των 200 χιλιάδων δολαρίων, για την αγορά σπιτιών και διαμερισμάτων.

Αυτό ακριβώς το φαινόμενο το γνωρίσαμε και στην Κύπρο πολύ έντονα, ειδικά μετά και την κατάργηση του νόμου περί Τόκου, που δεν επέτρεπε την υπέρβαση του αρχικού κεφαλαίου πέραν του διπλάσιου (π.χ. ένα δάνειο ύψους 2000 χιλιάδων λιρών δεν μπορούσε να ξεπεράσει τις 4000 λίρες και να διεκδικηθεί από την τράπεζα με αγωγή), με το νόμο περί φιλελευθεροποιήσεως του 1999 που τέθηκε σε ισχύ το 2001 και που επέτρεπε πλέον στις τράπεζες να χρεώνουν για πάντα και κατά το δοκούν ό,τι επιτόκιο ήθελαν.

Έτσι, ενώ το 2003 π.χ. ένα τριάρι διαμέρισμα στη Λευκωσία μπορεί να στοίχιζε 60 χιλιάδες λίρες, έφτασε το ίδιο τριάρι το 2007 ελέω της οικοδομικής φούσκας, να στοιχίζει 120 χιλιάδες λίρες.

Το Σεπτέμβριο του 2008 ελέω και λόγω της τεράστιας οικοδομικής φούσκας που έσπασε στις ΗΠΑ, κατέρρευσε η περιβόητη τράπεζα Λίμαν Μπράδερς, η οποία πυροδότησε αυτή την συστημική και ως εκ τούτου αναπόφευκτη κρίση που διέρχεται ολόκληρος ο πλανήτης.

Τι σημαίνει όμως έσπασε η οικοδομική φούσκα;   

Όπως είπαμε, οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα από το πουθενά και τα «δάνειζαν» σε ολοένα και πιο αφερέγγυους ανθρώπους για αγορά οικίας.

Οι τράπεζες έτσι ενέγραφαν στα βιβλία τους τεράστια ποσά από αυτά που δημιουργούσαν από το πουθενά.

Δηλαδή μια τράπεζα που είχε π.χ. κεφάλαιο ένα δις μπορούσε να «δανείζει» μέχρι και οχτώ δις, πράγμα που έκανε και σταδιακά με την εισροή νέων κεφαλαίων από τις δόσεις των «δανειζομένων» έκανε και αύξηση κεφαλαίου, ώστε να μπορεί να «δανείζει» ακόμα περισσότερα λεφτά από το πουθενά.

Όταν όμως οι «δανειζόμενοι» λόγω οικονομικών πιέσεων, λόγω ανεργίας, λόγω μειώσεων μισθών κλπ, σταμάτησαν κατά χιλιάδες και εκατομμύρια να πληρώνουν τις δόσεις τους, η ροή αληθινών χρημάτων σταμάτησε στις τράπεζες.

Αυτόματα ένα «δάνειο», το οποίο έκανε στον αφερέγγυο άνεργο Τζον, ύψους 200 χιλιάδες δολάρια και το οποίο φαινόταν μέσα στα βιβλία της τράπεζας ως χρήμα 200 χιλιάδων δολαρίων κυριολεκτικά χανόταν, αφού ο Τζον και οι χιλιάδες Τζον σταμάτησαν να πληρώνουν τις δόσεις τους.

Ενώ, η τράπεζα είχε δημιουργήσει και εγγράψει στο λογαριασμό του Τζον 200 χιλιάδες δολάρια, ο οποίος είχε πληρώσει π.χ. μέχρι κάποια στιγμή μόνο 15 χιλιάδες δολάρια και μετά σταμάτησε, με την παύση πληρωμών της δόσης, η τράπεζα έμεινε με «ζημιά» ύψους 185 χιλιάδων δολαρίων.

Αυτόματα με όλη αυτή τη μαζική παύση πληρωμών των δανείων, η αξία των ακινήτων που υποθήκευσαν οι διάφοροι αφερέγγυοι «δανειζόμενοι» κατέρρευσε και αν π.χ. το σπίτι είχε εκτιμηθεί πριν το «δάνειο» 200 χιλιάδες δολάρια, πλέον άξιζε λιγότερα από 100 χιλιάδες δολάρια, άρα ακόμη και να το βγάλει η τράπεζα σε πλειστηριασμό, πάλι δεν θα μπορέσει να εισπράξει αυτό που φαινόταν στα βιβλία της ως ποσό ύψους 200 χιλιάδων δολαρίων.

Έτσι, έσπασε η φούσκα και δισεκατομμύρια δολάρια που ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν παρά μόνο στους υπολογιστές των τραπεζών εξανεμίστηκαν σε μια στιγμή κυριολεκτικά.

Οι κυπριακές τράπεζες αυτή την στιγμή έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια, δηλαδή δάνεια που οι δανειζόμενοι δεν καταβάλλουν τις δόσεις τους ύψους 152 δις.

Και ο καθείς αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που έχουν οι κυπριακές τράπεζες (και όχι ο πολίτης), για τις οποίες ήδη οι πολίτες με ομόφωνη απόφαση όλων των κομμάτων στη Βουλή το Μάιο του 2012 με το διάταγμα της 18ης Μαίου 2012, σύμφωνα με το νόμο περί χρηματοοικονομικών κρίσεων, έχουν δώσει 1,8 δις σε μια ιδιωτική κερδοσκοπική τράπεζα χωρίς να έχει καμιά απολύτως ωφέλεια αλλά το αντίθετο, συνεχίζει αυτός να πληρώνει τα «δάνεια» του τη στιγμή που αυτή η τράπεζα πήρε από τις τσέπες του τα λεφτά του.
 ΠΗΓΗ  Του Μιχάλη Παρασκευά

ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ

ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ
Στείλε το μήνυμά σου στο ntabantouri@gmail.com και γίνε συντάκτης. Σε περιμένουμε.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ;;;

Blog Archive

.