ΤΟ ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ

Μια και βρισκόμαστε στον αστερισμό της Eurovision αισθάνομαι την υποχρέωση να ασχοληθώ και με αυτό το καυτό θέμα που απασχολεί γύρω στο 42% των συμπατριωτών μου, όπως έδειξαν τα μηχανάκια της AGB. "Βρακί δεν έχει να βάλει στον κώλο της..." που λέει κι η παροιμία... Έχουμε και λέμε λοιπόν... Η Eurovision ξεκίνησε το 1956, ενώ η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά το 1974 με το "Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου" που ερμήνευσε η Μαρινέλλα. Ήταν η χρονιά της μεταπολίτευσης, τότε που η έντονη πολιτικοποίηση μας έκανε να βρίσκουμε λίγο σαχλά αυτά τα pop τερτίπια, συγκρινόμενα με τα αντάρτικα που ξεκίναγαν εξεγέρσεις μέσα στις pub, τους θούριους του Θεοδωράκη κυρίως, του Μαρκόπουλου και άλλων. Σήμερα κοιτάζοντας πίσω αλλά και μπροστά τι παρατηρώ;

1) Τότε μέτραγε η καλή φωνή, τώρα η καλή γυμναστική.

2) Τότε μέτραγε η καλή σκηνική παρουσία, ρούχα, ύφος... Τώρα οι εναέριες τούμπες και το string της ερμηνεύτριας και της χορεύτριας.

3) Τότε οι κάμερες ήταν μπροστά γιατί όλοι ήθελαν να δουν τα πρόσωπα να τραγουδούν, το φαντασμαγορικό περιβάλλον της γιορτής. Τώρα οι κάμερες είναι πίσω στα παρασκήνια, γιατί όλοι θέλουν να δουν το στραβομουτσούνιασμα του Ψινάκη, τον καυγά των παρουσιαστών και την κυταρρίτιδα της τραγουδίστριας.

4) Τότε ήταν λίγο παραμύθι, τώρα κυριολεκτικά... Αρένα.