ΤΟ ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ

Σαν Θύελα μυρίζεις Πάει καιρός που βγήκα απ'το όνειρό σου
νύχτες μετράς που δεν κοιμάσαι
θέλω να μάθω τί κρύβει το μυαλό σου
αρνητικό πεδίο το κάθε κύτταρό σου.
Είναι στιγμές που θέλεις να αποφύγεις
μνήμες γυμνές και αυταπάτες
θέλω να ξέρω για μένα τι ορίζεις
...σαν θύελα μυρίζεις.
Σαν θύελα μυρίζεις
εξαφανίζεσαι και πίσω δεν γυρίζεις
κι όταν το βαρόμετρο ψυχής αλλάζει
πίσω γυρίζεις κι αυτό είναι που τρομάζει.
Χρόνια τώρα μεσ'στο παραμιλητό σου
λόγια κοφτά που δεν θυμάσαι
κι εγώ μεθάω στο αναφιλητό σου
ταξίδεψέ με λίγο, για λίγο στ'όνειρό σου.
Είναι στιγμές που θέλεις να αποφύγεις
χλωμές αγάπες μεσ'στη στάχτη
θέλω να ξέρω για μένα τί ορίζεις
...σαν θύελα μυριζεις.
Σαν θύελα οργιάζεις
παραλογίζεσαι κι ο τρόπος σου κουράζει
σε ποιο κομμάτι ουρανού θα χαλαρώσεις?
να γίνω άσπρο σύννεφο για να ξαπλώσεις.