ΤΟ ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ

«Θέλω να πάρω μηχανάκι και το θέλω τώρα.»
«Θέλω να μου πάρεις αυτή τη κούκλα. Δε με νοιάζει που είναι ακριβή»
«Θέλω να μου πάρεις το κάστρο. Το θέλω μέχρι το βράδυ».
«Θέλω κομπιούτερ».
Θέλω, θέλω, θέλω…
Τα παιδιά έχουν γεννηθεί με ένα θέλω στο στόμα. Έτοιμο το έχουν, αν κάνουν κάτι καλό, αν γράψουν καλά στο διαγώνισμα, αν δεν αργήσουν από τη βραδινή βόλτα... Πάντα υπάρχει ένα αντάλλαγμα. Κι εμείς, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε, πρέπει απαξάπαντος να βρούμε τον τρόπο να γίνει. Το κόστος δεν τους ενδιαφέρει. Και δε μιλάμε μόνο για το οικονομικό! Μιλάμε και για τη ψυχολογική βία που ασκούν προκειμένου να μη τους χαλάσουμε το χατίρι.Δεν πάει όμως άλλο! Θα πρέπει να μάθουν πριν ζητήσουν να σκέφτονται. Και όχι μόνο πριν ζητήσουν αλλά και πριν μιλήσουν!
Πώς θα γίνει αυτό; Μα είναι πανεύκολο!



Μη κρατάτε τα παιδιά σε μια γυάλα μακριά από όλα τα προβλήματα. Δεν εννοούμε φυσικά να τους λέτε ότι υπάρχει πρόβλημα υγείας ή βιοποριστικό όμως θα πρέπει να τους εξηγήσετε πως η κότα που κάνει τα χρυσά αυγά, στέρεψε η καημένη!
Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε ως γονείς είναι να τα μάθουμε να υπολογίζουν όλα τα δεδομένα πριν ζητήσουν κάτι.Θα πρέπει τα παιδιά να είναι υπεύθυνα γι αυτά που ζητάνε έτσι ώστε νε είναι έτοιμα να αναλάβουν τις ευθύνες τους σε περίπτωση λάθους.
Εμείς σαν γονείς δεν θα πρέπει να τα αφήνουμε εκτός. Θα πρέπει δηλαδή να τους ενημερώσουμε για τα προβλήματα που απασχολούν το σπίτι έτσι ώστε να βοηθήσει κι αυτό στη λύση τους.Οφείλουμε να τους εξηγήσουμε ότι πριν λάβουν κάποια απόφαση πρέπει πρώτα να τη σκεφτούν.

Τέλος θα πρέπει να αναλογιστούν αν αυτό που αποφασίσουν επηρεάζει και τους άλλους και αν ακόμη χειρότερα τους ζημιώνει. Και μην ξεχνάνε να διδάσκονται από τα (πολύ πιθανά) λάθη τους.
Αναρτήθηκε από ΠΡΟΙΤΟΣ