ΤΟ ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ

Ευωδίασε ο έρωτας
ανάσανε η αγάπη
Τα μάτια άνοιξε ο θεός
οσμή ζωής πλημμύρισε
που εσύ με κοίταξες ξανά
μου μίλησες

Στα μάτια σου η νιότη μου
Αναδύθηκε
απ’ τη βαθιά τη σκοτεινή
τη θάλασσα της λήθης
Σκορπίστηκε η ψυχή σου
απλώθηκε και χάιδεψε το είναι μου
τα χείλη σου τρεμάμενα
ένοιωσα πως ζητούσαν
στα χείλη μου
να δροσιστούν να σβήσουν
την έλλειψη τον πόνο

Θαρρείς πως χθες
μ αγκάλιαζες στα χείλη με φιλούσες
οι μέρες δεν επέρασαν
τα χρόνια μείναν πίσω
θαρρείς εχθές σ αγάπησα
και λέγοντας μου σ αγαπώ
στα μάτια με κοιτούσες

Κι έγινε ήχος η αγάπη ,βοριάς της νύχτας παγωμένος
Βροχής μανία πόνου δάκρυ
Κι έγινε πόνος η αγάπη πόνος καρδιά μου

Πληγή που στάζει
Σταλιά σταλιά το δηλητήριο μες της ψυχής τα χείλη

Κι έγινε η αγάπη προσμονή ,ελπίδα των ματιών σου

Στην σκιά σου ανάσα και κουράγιο ,ελπίδα για το αύριο
Ξεχάστηκα
Τον πόνο έκρυψα
Πίσω απ’ την όμορφη ματιά σου τις σκέψεις μου άλλαξα

Θαρρείς

Στέκεις εκεί ρόδο ανοιχτό τα χέρια μου άνεμος
και στ άγγιγμα μου σκίρτησες αφέθηκες στα βήματα
του ο έρωτα τα αιώνια

που ξέρεις αύριο η ζωή τι ρόλους θα μοιράσει
μήπως μας δώσει τη στιγμή γι αυτά που έχουμε χάσει

κι αν όχι τι μ αυτό μήπως εγώ δε σ αγαπώ?

Γιάννης Παππάς wwwiansss.blogspot.com